In het Bijbelse verhaal van Adam en Eva verleid een slang Eva om in een verboden vrucht te bijten. Waarna ze, door het verlies van onschuld, zich gewaar worden van hun naaktheid en ze zich, volgens Genesis, met vijgenbladen bedekten. Waarbij er vaak een appel als vrucht wordt aangehaald.

Maar dat is een misverstand dat gegroeid is uit de dubbele mening van het Latijnse woord "malus". Dat een adjectief is voor "kwaad", maar als zelfstandig naamwoord "appel" betekent. Een misverstand waaraan de ademsappel zijn naam dankt.

Het meest waarschijnlijke alternatief zou een vijg zijn. Doordat de bladeren van deze boom in het verhaal gebruikt worden om zichzelf te bedekken.  En ze van dezelfde boom als waar de vrucht hing hadden genomen.  Het is ook de enige fruitboom die expliciet vermeld wordt.


Een vrucht die symbool staat voor de vrouwelijke sexualiteit.  En voornamelijk tijdens de Italiaanse renaissance een bekend alternatief voor de appel was.  Iets waar het tafereel uit de Sixtijnse Kapel van getuigt.

Al zijn er nog tal van andere vruchten die als de verboden vrucht bestempeld werden.  Zo hebben sommige Slavische talen die rol weggelegd voor een tomaat vanwege een dubbele betekenis die ook naar het woord "paradijs" verwijst.


Maar ook omdat tomaten voor de 17e eeuw door tal van Europese landen als giftig werd beschouwd.  Een uit Amerika geïmporteerde kandidaat die in Bijbelse tijden echter niet gekend was.

Volgens sommige rabijnen zou dit dan weer weggelegd zijn voor tarwe vanwege een woordspeling die naar "zonde" verwijst.  Of op bomen groeiende padestoelen uit het oude Egypte en China.  Die enkel door de Egyptische Pharao en de Chinese keizer mochten gegeten worden.

Terwijl nog andere verhalen het over een kweepeer, druif, granaatappel, johannesbroodboom, citroen, peer en datura hebben.  Kortom een verhaal dat zijn inspiratie uit het Griekse verhaal van Pandora's doos lijkt te halen.  Waarbij een vrucht dienst doet als symbool voor seksualiteit.  (afbeeldingen 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13)