Vandaag eert de Google doodle de 85ste Maurice Bernard Sendak (10 juni 1928 – 8 mei 2012). Een Amerikaanse schrijver en illustrator van jeugdboeken. Waarvan het bekendste werk „Where the Wild Things Are" is dat in 1963 werd uitgegeven. Waarvan je hieronder de, door Gene Deitch, geanimeerde versie kan zien. Dat tien jaar na het boek te zien was. (via)

"John Henry and The Railroad" is een kortverhaal dat geïnspireerd is op de Amerikaanse volksheld en bevrijde slaaf John Henry. Die samen met zijn enige zoon naar werk zoekt om een nieuw leven te kunnen beginnen. Geprikkeld door verhalen over werk aan de spoorwegen zoekt hij zo'n werf op. (whitestonemp via kuriositas met flickr)

Simon Pierro is een goochelaar die de iPad in zijn acts heeft verwerkt. Deze keer illustreert hij hoe daardoor een horror verhaal kan vertellen dat de grens tussen fictie en realiteit lijkt te doen vervagen.

"To R.P. Salazar, with Love" vertelt het verhaal van twee mensen die mekaar leren kennen door een foutgeadresseerde e-mail. Hoewel er 15 000 km tussen hen beide zit start er een dialoog. Dat uiteindelijk zal leiden tot een erg mooi verhaal van hoe ze hun wederhelft hebben gevonden.

Net als in mijn eerder bericht is het doel van StoryCorps om eveneens verhalen te verzamelen :

"StoryCorps is an independent nonprofit whose mission is to provide Americans of all backgrounds and beliefs with the opportunity to record, share, and preserve the stories of our lives. Since 2003, over 50,000 everyday people have interviewed family and friends through StoryCorps. Each conversation is recorded on a free CD to share, and is preserved at the American Folklife Center at the Library of Congress. StoryCorps is one of the largest oral history projects of its kind, and millions listen to our weekly broadcasts on public radio and on our website."

"The moth" is een non-profit organisatie die zich volledig wijd aan de kunst van het verhaal vertellen. Ze helpen daarom elke verteller om tot een ideale vorm te komen waarop het verhaal kan verteld worden. Iets dat ze sinds 1997 doen, steeds zonder notities met een live rechtstaand publiek.

Een manier om dingen vanuit een ander perspectief te zien. Zoals het winnende verhaal van de "Moth GrandSLAM" met het thema "grote doorbraken". Waarin Moran Cerf vertelt over hoe hij een legale bank overval pleegde.

Een interessant concept om meer met orale bronnen te gaan doen. Door de bezoeker een gezicht te geven en hen de mogelijkheid te geven om een bijdrage te leveren. Mogelijk zelfs een ideaal middel om te peilen welke praatgroepen je zou kunnen oprichten. (youtube via one cool thing a day)

'The Facts In The Case Of Mr Hollow' is niet echt een kortfilm, maar eerder een opvolging van inzoomen. Omdat de cineast op die manier enkele minder zichtbare elementen naar boven kan halen die de verhaallijn helpen toe te lichten.

Zodat een verhaal uit de jaren 1930 waarin moord, kidnapping en offering zichtbaar worden. Of hoe een beeld meer kan vertellen dan jou zou denken. Een mooi concept om een workshop rond bijvoorbeeld creatief schrijven mee aan te vangen. (via short of the week)

Vanaf deze middag kon je de boodschap van J.K. Rowling, de auteur van de Harry Potter boeken, op YouTube bekijken. In dat filmpje kondigt ze aan wat de bedoeling van de nieuwe website Pottermore juist is.

Achteraf blijkt het een ontmoetingsplaats te zijn waar de lezers, van alle leeftijden, mekaar kunnen terugvinden. Zodat ze hun ervaringen bij het lezen van de boeken kunnen delen en door de eigen input het gebeuren een vorm zal geven. Iets waar de auteur zelf ook zal aan bijdragen door er nog onuitgegeven informatie bekend te maken.

Om er te kunnen aan deelnemen zal je echter nog wel tot in oktober geduld moeten oefenen. Tenzij je op 31 juli uitgekozen wordt voor een preview. Naast het feit dat dit een mooie manier van reclame voering is, want er worden audio en e-books verkocht, is het ook een leuke manier om de lezers een virtueel plekje te geven.

Blinky is een kortfilm van Ruairi Robinson. Over een jongen die voor zijn verjaardag een robotisch speelvriendje krijgt. Zodat hij steeds iemanand heeft om mee te spelen, maar ook om zijn ruziende ouders te doen vergeten. Tot wanneer de jongen de robot beu wordt ...

Een verhaal dat uiteindelijk de drie wetten van de robotica niet echt zal opvolgen. Die door de science fiction schrijver Isaac Asimov reeds in 1942 geïntroduceerd werden. In het kortverhaal "Runaround", ook al kwamen ze daarvoor ook al gedeeltelijk in eerdere verhalingen aan bod. Met de bedoeling om het stramien aan verhalen dat in de lijn van het Frankenstein verhaal liepen te doorbreken.

0e Wet : Een robot mag geen schade toebrengen aan de mensheid, of toelaten dat de mensheid schade toegebracht wordt door zijn nalatigheid.
1e Wet : Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt.
2e Wet : Een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden,
behalve als die opdrachten in strijd zijn met de Eerste Wet.
3e Wet : Een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de Eerste of Tweede Wet.

Hoewel het over drie regels gaat is er achteraf nog een extra wet bijgeschreven. Maar omdat deze als belangrijker dan de eerste werd aanschouwd werd dit de nulde wet en kwam het voorlopige eindtotaal op vier te staan. Een aantal regels die zowat tot de vaste standaard zijn uitgegroeid wanneer er over robots gesproken wordt. Zeker nu artificiële intelligentie steeds dichterbij lijkt te komen. (via Wikipedia)

Het Portugese Excentric maakte een moderne verhaling van de geboorte van Jezus. Waar de vlot te gebruiken hulpmiddelen van deze tijd in verwoven zijn. Want met diensten als Facebook, Twitter, YouTube, Google, Wikipedia, Google Maps, GMail, Foursquare, Amazon en zo vele anderen is het al heel wat gemakkelijker geworden om je doel te bereiken.

Net als bij sprookjes werden slaapliedjes pas in de afgelopen eeuwen neergeschreven met de bedoeling om deze over te leveren.  Waardoor heel wat van die gezongen verhalen verloren zijn gegaan.

Zo kwam het oudst teruggevonden liedje uit de marge van een Romeins manuscript.  Dat onder de naam 'Lalla, Lalla, Lalla, aut dormi, aut lacte' bekend staat.

Iets waar het “Lullabyes of the world” project een mauw probeert aan te passen.  Door geanimeerde slaapliedjes van over de hele wereld in hun eigen taal te laten vastleggen.  Waarbij de beelden, tradities en levensstijl van het land worden weergeven.  (via)

In het Bijbelse verhaal van Adam en Eva verleid een slang Eva om in een verboden vrucht te bijten. Waarna ze, door het verlies van onschuld, zich gewaar worden van hun naaktheid en ze zich, volgens Genesis, met vijgenbladen bedekten. Waarbij er vaak een appel als vrucht wordt aangehaald.

Maar dat is een misverstand dat gegroeid is uit de dubbele mening van het Latijnse woord "malus". Dat een adjectief is voor "kwaad", maar als zelfstandig naamwoord "appel" betekent. Een misverstand waaraan de ademsappel zijn naam dankt.

Het meest waarschijnlijke alternatief zou een vijg zijn. Doordat de bladeren van deze boom in het verhaal gebruikt worden om zichzelf te bedekken.  En ze van dezelfde boom als waar de vrucht hing hadden genomen.  Het is ook de enige fruitboom die expliciet vermeld wordt.


Een vrucht die symbool staat voor de vrouwelijke sexualiteit.  En voornamelijk tijdens de Italiaanse renaissance een bekend alternatief voor de appel was.  Iets waar het tafereel uit de Sixtijnse Kapel van getuigt.

Al zijn er nog tal van andere vruchten die als de verboden vrucht bestempeld werden.  Zo hebben sommige Slavische talen die rol weggelegd voor een tomaat vanwege een dubbele betekenis die ook naar het woord "paradijs" verwijst.


Maar ook omdat tomaten voor de 17e eeuw door tal van Europese landen als giftig werd beschouwd.  Een uit Amerika geïmporteerde kandidaat die in Bijbelse tijden echter niet gekend was.

Volgens sommige rabijnen zou dit dan weer weggelegd zijn voor tarwe vanwege een woordspeling die naar "zonde" verwijst.  Of op bomen groeiende padestoelen uit het oude Egypte en China.  Die enkel door de Egyptische Pharao en de Chinese keizer mochten gegeten worden.

Terwijl nog andere verhalen het over een kweepeer, druif, granaatappel, johannesbroodboom, citroen, peer en datura hebben.  Kortom een verhaal dat zijn inspiratie uit het Griekse verhaal van Pandora's doos lijkt te halen.  Waarbij een vrucht dienst doet als symbool voor seksualiteit.  (afbeeldingen 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13)

grotere versie

Clément Morin maakte een afbeelding onder de naam "a bed story".  Dat erg mooie wijze het gevoel weergeeft dat je als kind krijgt wanneer je net voor het slapen gaat op een fantastisch verhaal wacht.

Naar aanleiding van het begeleidend filmpje bij de muziek van gisteren heb ik kort iets over de geschiedenis van schimmenspelen geschreven.

Het schaduw poppenspel is ontstaan in China toen een rouwende keizer aan zijn hofleden vroeg om een manier te vinden waarop zijn geliefde terug tot leven kon gebracht worden.

Het resultaat was een combinatie van enkele stukken die uit ezelsleer waren gebouwd en met geschilderde kleren waren gekleed.  Die 's avonds achter een uit moerbij gebouwd zeil werd gehouden dat door een olielamp verlicht werd.  Waardoor de op het doek afgeworpen schaduw een levendigere indruk geeft dan een gewoon poppenspel.

Onder de slogan "words create worlds" maakte het reclame bureau Kaspen deze mooie beelden. Een mooie manier om de boodschap over te brengen.

India probeert de bouw van een identieke Taj Mahal in Bangladesh tegen te gaan door te claimen dat er een copyright rust op het gebouw.  Wat uiteraard absurd is, maar weer bewijst hoe gemakkelijk copyright bescherming als uitvlucht misbruikt wordt.

Het is zelfs raar dat er uberhaupt nog iemand dit zou zeggen.  Denk maar aan het aantal kopies dat de Eifeltoren wel niet heeft bijvoorbeeld.  Het geschil gaat hem dan ook veel eerder over een mogelijk speculatief verlies aan toeristen en de door hen gegenereerde inkomsten.

De BBC had een aflevering van het, in Engeland, erg populaire Dad's Army verloren.  Omdat ze in 1970 een stuk archief hadden verwijderd om ruimte en geld te besparen.  Niet vermoedend dat die aflevering zich daartussen bevond.

Gelukkig had een radio presentator van de BBC ze voor zichzelf opgenomen.  Waardoor de aflevering nu, voor de heruitzendingen, toch nog te zien is.

Al toont dit wel mooi aan de beste en veiligste manier van bewaring nog steeds het zo veel mogelijk verspreiden van je inhoud is.  Want als de presentator de letter van de Engelse copyright wet had gevolgd dan was die aflevering nooit bewaard gebleven.


Die wet stelt namelijk dat het enkel de bedoeling mag zijn voor een tijdelijke periode.  Wat dus zeker niet een 40 jarige collectie dekt.  Iets dat de iPlayer al helemaal onmogelijk maakt door de ingebouwde DRM systemen.

Het zou dan ook niet slecht zijn indien de copyright wetten zouden herzien worden.  Zodat ze hun oorspronkelijke bedoeling zouden kunnen terugkrijgen.  Zijnde het beschermen van de werken en de auteur, niet het afschermen van de werken.  Zonder dat die rechten mogen worden doorverkocht, want dan is het geen recht meer maar een verhandelbaar goed.

Met als kers op de taart een 25 jarige bescherming waarna het automatisch een onderdeel van het publiek domein wordt.  Zodat je niet genoegzaam hoeft te blijven teren op je ééne succes.