De internationale dag van de arbeid is een herdenking van het 1886 Haymarket bloedbad in Chicago. Waar een onbekende dynamiet naar de politie smeet terwijl ze een publieke bijeenkomst aan het opbreken was. Met als gevolg dat de politie op de arbeiders schoot, die voor de achturige werkweek gingen staken, waarbij enkele demonstranten en politie agenten (voornamelijk door eigen vuur) stierven.

Een gebeurtenis die in 1889 op een congres in Parijs door Raymond Lavigne werd aangegrepen om op te roepen om hier een internationale herdenkingsdag voor te organiseren. Om twee jaar later, door de organisatie, ook officieel erkend te worden als een jaarlijks terugkerende gebeurtenis op de eerste mei.

Om in 1904, op de internationale socialistische vergadering in Amersterdam, op te roepen om die dag te betogen voor de achturige werkdag, de gelijkheid van klassen en voor universele vrede. Dat door dit congres verplicht werd om het werk op die dag neer te leggen. Zolang de omgeving het toeliet om dit te doen zonder verwondingen voor de werknemers. Sindsdien werd er geijverd om hier een wettelijke feestdag van te maken, hetgeen ondertussen ook het geval is geworden.

In 1955 speelde de katholieke kerk op deze ontwikkelingen in door deze dag aan "Sint Jozef, de werker" toe te kennen. Een beschermheilige voor onder andere werknemers, ambachtslieden, immigranten en mensen die tengen het communisme vechten. (via Google en Wikipedia)