'Election Day' gaat over de verkiezingsstrijd op een middelbare school. Waar twee kandidaten recht tegenover mekaar staan en er veel voor over lijken te hebben om verkozen te worden.

'King Kababa and the Knight' gaat over een ridder die door zijn koning wordt opgedragen om alle insecten die het koninkrijk ontvlucht zijn te vangen en terug te brengen. Op zijn tocht komt hij langs het boomhuis van koning Kababa. Hij klopt er aan en vraagt hij om de uitlevering van alle insecten op zijn grondgebied.

In een totalitaire propaganda wereld die van bovenuit geregeerd wordt, is een meisje misschien de sparkel zijn die revolutie tegen het moederland in gang zet.

De kortfilm doet beroep op de stereotypische karakters en motieven uit de propaganda kunst van de jaren 1920 en 1930. Zoals het onschuldige kind dat nood heeft aan de bescherming van een heroische soldaat, de welwillende heerser en de patriotische werker.

Die allemaal werken voor en leven in een hen koesterende moederstaat. in 'motherland' is deze onderliggende boodschap omgedraaid om de onderliggende verschrikkelijke waarheid achter de propaganda weer te geven.

Barack Obama is zonet herverkozen als president van de Verenigde Staten. Iets waar deze politieke remix van Diran Lyons dat het liedje "99 Problems" van Jay-Z parodieert nog het beste bij past.

Naar jaarlijkse gewoonte is 5 november voorbehouden voor Guy Fawkes Day. Een dag waarvan de hedendaagse invulling steeds merkbaarder wordt. Door acties als "Operation Vendetta" waarbij de laatste scene van de film "V for Vendetta" wordt nagespeeld als een statement. Maar evengoed elders, zoals voor de zetel van de EU, aangewend wordt om te ijveren voor eerlijke en transparantere politiek.

Sinds gisteren staat de website van de rapporteurs online. Waarmee een zestigtal beloftes van de huidige regering worden opgevolgd. Een burgerinitiatief dat op zijn manier helpt om de Belgische politiek transparanter en verantwoordelijk te houden voor haar prestaties.

Dat de vertaling is van een activisme dat gegroeid is uit de lange aanslepende regeringsvormingsperiode. Al is het wel opmerkelijk dat in tijde van actieve openbaarheid bij de overheid het net burgers zijn dat hiervoor zorgen. (via HBVL)

Vandaag bracht sinterklaas België, na 541 dagen, de regering Di Rupo. Het is nu is het wachten of die het uithoud tot de volgende geplande verkiezingen. (via bloggen, politics, griet cartoons met wikipedia)

Naar jaarlijkse gewoonte zeg ik op Guy Fawkes dag iets over deze wereld. Vorige jaar maakte ik gebruik van Jon Stewart's speech. Dit jaar laat ik een andere komiek, met name Charlie Chaplin met zijn speech uit "The Great Dictator" aan het woord.

Met woorden die voor het eerst op 15 oktober 1940 voor het grote publiek hoorbaar waren. Maar na al die jaren nog even actueel is. Denk maar aan de bankencrisis, de bezet (Wallstreet) beweging, de zeven miljardste mens, de dood van Khadafi, de revoluties in andere Arabische landen, enz. (met wikipedia)

Met vaste regelmaat houd YouTube WorldView een interview met wereldleiders. Voor de volgende editie is dat president van de Europese Commissie José Manuel Barroso. Die je via een geïntegreerde Google Moderator platvorm vragen kan stellen. Uit die poel worden de vragen met de meeste stemmen meegenomen naar het interview. (via google met wikipedia)

Vanaf 2012 zal een wet van Vlaams Minister van Leefmilieu Joke Schauvliege enkele strenge geluidsnormen opleggen. De drie categorieën zijn cafés (maximaal 85 decibel), fuiven (95 decibel) en  festivals (100 decibel). Die laatste zal niet, zoals voor de andere twee, op 15 minuten berekend worden maar op het gemiddelde geluidsniveau van één uur.

Met een verplichting om gratis oordopjes aan te bieden op festivals, iets waar de andere gropen van zijn vrijgesteld. Michael Schack denkt daar het zijne over en toont op zijn manier aan dat die normen voor problemen zullen zorgen in clubs, cafés, jeugdclubs, ed. (tip Vincent met Wikipedia en De Morgen)

Tussen het huwelijk van Catherine en William in Engeland en Koningennedag in Nederland kan je je er al is gaan afvragen hoeveel monarchieën er in de wereld zijn. Iets waar NPR een antwoord wist op te bedenken door ze in kaart te brengen. Opgedeeld in gemeenebesten, emiraten, sultanaten of een andere vorm van monarchie. In vergelijking met het aantal republieken is dat namelijk slechts een fractie.



Monarchie is een regeringsvorm waarin de hoogste macht in de handen van een vorst ligt die over een land of gebied regeert. Meestal voor het leven, met een erfbare titel. De vorst kan ofwel een absolute alleenheerser zijn (zoals een koning(in), prins(es)) of met een constitutioneel beperkte bevoegdheid.

Gemenebest is een natie, staat, statenbond of een andere politieke entiteit gebaseerd op recht en verenigd door een gemeenschappelijk pact van het volk voor het gemeenschappelijke goed.

Emiraat is vergelijkbaar met een monarchie of sultanaat, maar met een regering waarin de macht in handen van een Emir is. De heerser van een islamitische staat, vergelijkbaar met een prins of een gouverneur. Die een absolute heerser kan zijn of een vorst met een constitutioneel beperkte autoriteit.

Sultanaat is vergelijkbaar met een monarchie, maar een regering waarin de macht in handen van een Sultan is. Het hoofd van een islamitische staat, die of een absolute heerser of een vorst met constitutioneel beperkte autoriteit is. Zoals een Kalief (een nog belangrijkere titel) of een prominente gouverneur in een Kalifaat. (via presurfer, Wikipedia, NPR, CIA Factbook)

In februari nam ik een bericht over dat het record regeringsvormen, door de aanslepende politieke onderhandelingen, ging sneuvelen. Maar blijkbaar was dat net iets te vroeg. Want "De Tijd" melde woensdag dat er toch nog een land is waar het langer heeft geduurd dan in Irak.

Namelijk in Cambodja waar de verkiezingen van 27 juli 2003 pas op 30 juni 2004 een akkoord opleverden. Hetgeen op zo'n 353 dagen uitkomt, wat wil zeggen dat we op dag 291 nog een 62 tal dagen of een goeie twee maanden geduld zullen moeten oefenen. Indien we het op onze naam willen zetten en er niet nog langere formatie periodes hebben bestaan. (via De Tijd en met Wikipedia en beeld)

Vandaag, om middernacht, zet België het record regeringsvorming op zijn naam en dat wordt gevierd. Met een volksfeest op het Gentse Sint-Jacobsplein van 19u00 tot 0u15.

Aangevuld met er optredens, stand-up comedy, video, fanfares en straattheater zal zijn. En waar een Irakese delegatie de wisselbeker "Wereldrecord Regeringsvormen" zal overhandigen. Om te eindigen met het aftelmoment om middernacht.

Terwijl er in andere steden als Brussel en Leuven, als onderdeel van de friet revolutie, gratis frietjes worden uitgedeelden. Of je kan naar een DJ-set van de Civalizee Foundation op de Antwerpse Groenplaats terecht van 16u30 tot 17u30.

Afgelopen zondag werd de mars op Brussel gehouden. Een manier waarop burgers hun onvrede met de lange regeringsvorming kenbaar wilden maken. Iets dat al minstens sinds april van vorig jaar aan het broeien is.

Met tal van andere acties die sindsdien zijn opgedoken. Zoals een aftelklok tot het wereldrecord. Waarmee de huidige regerings­vorming periode getoond wordt en vergeleken met het huidige wereld record. Een record dat momenteel op naam van Irak staat. Door er in 2009 zo'n 289 dagen over te doen. Zonder noemenswaardige veranderingen zal dat op 30 maart 2011 gebroken zijn.

Onder de noemer camping 16 kamperen momenteel 143 497 virtuele mensen voor de Wetstraat 16 om politici tot ten laatste op 21 april tijd te geven eer ze hun geld terug gaan vragen. Of het ongeschoren baarden initiatief van Benoît Poelvoorde. Die deze wil laten staan tot er een regering komt.

Allemaal originele en lovenswaardige acties, maar die in mijn mening naast de kwestie gaan. Het uitblijven van een nieuwe regering, hoe dan ook samengesteld, is het probleem niet. De reden waarom dat proces steeds langer gaat duren is dat wel.

Het land is namelijk opgedeeld in vier regio's, die elk een eigen visie hebben over hoe ze hun beleid zouden uitwerken. Door een algemene beslissing te nemen, beter bekend als het Belgische compromis, is de beleidsuitvoering vaak allesbehalve ideaal. Daarom zou een confederaal model, zoals dat van Europa of Zwitserland, elke regio de kans kunnen geven om zijn visie uit te werken. In plaats van dit reeds decennia lang in gang zijnde proces te blijven rekken door bij elke regeringsvorming enkele halfslachtige overdrachten te bedenken. (verwijzingen via wikipedia)

De klimaattop in het Mexicaanse Cancuun loopt op zijn laatste benen. Naast het feit dat er net als in Kopenhagen weinig tot geen vooruitgang geboekt lijkt te worden. Is er wel al één interessante nieuwigheid.

Met name de Google Earth Engine, dat het jaar voordien reeds gedemonstreerd werd, maar nu is opensteld voor iedereen die met het milieu bezig is. Zodat er een uniformere aanpak met snellere resultaten mogelijk wordt. (Techi via Digg)

Gisteren avond was het opnieuw Guy Fawkes dag. Waar ik naar jaarlijkse gewoonte gebruik van maak om iets over de politiek te zeggen. Maar eigenlijk wist de speech van Jon Stewart dit al vrij aardig te doen.

Al zou er stillaan ook aan een huurprijs quota gedacht mogen worden, voor we aan Amerikaanse toestanden toe zijn. Iets om over na te denken bij het spelen van deze aangepaste Sokoban versie. Met een dertigtal steeds moeilijker wordende niveau's. (via download squad)

De "Rally to Restore Sanity and/or fear" is ondertussen hier live te bekijken. Een evenement die Jon Stewart en Stephen Colbert op de National Mall in Washington hebben opgezet.

Met de bedoeling om duidelijk te maken dat slechts een minderheid (15-20%) van erg gepolariseerde bevolking op het nieuws wordt opgevoerd.  Waardoor deze de toon lijken te bepalen over hoe het debat en zijn inhoud gevoerd moeten worden.

Hetgeen ook de houding van vele politici lijkt te beïnvloeden, waardoor ze zich steeds extremer gaan opstellen. En de eigenlijke discussies uit de weg gaan.  Iets dat aan deze kant van de oceaan ook steeds meer lijkt op te komen, door een steeds (in)gekleurdere weergave van de feiten te geven.

edit : John Stewart's speech

Paul Mutant maakte een schilderij van wat we te zien zouden krijgen indien sites die hun toegang tot de lokale markt beperkten hiervoor verantwoordelijk waren. Een maar al te gekend beeld voor al wie buiten de VS woont of de BBC iPlayer buiten het VK wilt gebruiken.

Maar tegelijkertijd ook de Europese Unie kan inspireren.  Zodat de verschillende regels voor zo'n implementatie op de Europese markt geharmoniseerd worden.  En extra hindernissen voor initiatieven van waar dan ook uit de weg worden gehaald.  (via)

Bij het begin van het parlementaire jaar is het een traditie om een "State of the Union" te geven. Waarin de plannen voor het komende jaar worden voorgelegd aan het parlement. Dit jaar is dat door de politieke perikkelen en het uitblijven van een eerste minister echter niet het geval.

Daarom vroeg Radio 1 aan 3 stand-up comedians (Bert Van Poucke , Bert Kruismans , Raf Coppens) om er zelf één te schrijven.



De eerste "State of the Union" werd door George Washington op 8 januari 1790 in New-York gegeven. Om elf jaar later door Thomas Jefferson aanpaste te worden. Om het minder te doen lijken op een vorst die een rede voorlas. In de plaats daarvan las een klerk de tekst voor.

Een gebruik dat in 1913 door Woodrow Wilson heringevoerd werd. Om onder de naam "the President's Annual Message to Congress" aangekondigd te worden. Pas nadat Franklin Roosevelt hier in 1934 de benaming "State of the Union" aan gaf raakte deze verwoording bekend.  Om een decennia later volledig ingeburgerd te geraken.  (via , afbeelding)

Matthew Taylor van het RSA (Royal Society for the encourougagment of Arts) legt al schetsend uit waarom de 21ste eeuw er één van verlichting kan en zou moeten zijn.  Zodat tal van maatschappelijke vraagstukken en de eraan verwante problemen kunnen worden aangepakt.

Iets dat na gebeurtenissen van de afgelopen jaren wel zouden kunnen helpen aan een zinnigere wereld. Waarbij men zich niet langer achter regels en machten verbergt om dingen niet aan te pakken.  Zoals bijvoorbeeld het loskoppelen van rechtspraak en financiële draagkracht.

Iets dat erg doet denken aan een deze memorabele quote uit de film "Contact".

David Drumlin: I know you must think this is all very unfair. Maybe that's an understatement. What you don't know is I agree. I wish the world was a place where fair was the bottom line, where the kind of idealism you showed at the hearing was rewarded, not taken advantage of. Unfortunately, we don't live in that world.

Ellie Arroway: Funny, I've always believed that the world is what we make of it.