Op 11 november 1918 werd de Duitse capitulatie getekend in een Franse treinwagon. Waarmee ook meteen een wapenstilstand tot stand kwam die jaarlijks op die dag herdacht wordt. Die ook wel herdenkings- en veteranendag genoemd worden. Dagen die het einde van de eerste wereldoorlog en diegene die er in vochten te herdenken.

Waarbij zowel klaprozen als die treinwagon symbool voor zouden kunnen staan. Een wagon die later opnieuw gebruikt zou worden door de Nazi's bij het ondertekenen van hun wapenstilstand met Frankrijk. Rode klaprozen waren één van de weinige dingen die nog tussen de loopgraven groeiden. Dat onder andere door het gedicht "In Flanders Fields", van de Canadese soldaat dichter John McCrae, uitgroeide tot een symbool.

In 1933 begon de "Women's Co-operative Guild" echter witte klaprozen voor deze gelegenheid te gebruiken. Omdat naar hun mening de rode klaproos enkel symbool stond voor de Britse militaire doden. Met de witte variant wilden ze de slachtoffers van alle oorlogen herinneren. En er eveneens een boodschap van hoop voor het einde van alle oorlogen aan verbinden. (afbeelding)

In Flanders fields the poppies blow between the crosses, row on row, that mark our place; and in the sky the larks, still bravely singing, fly scarce heard amid the guns below. We are the Dead. Short days ago we lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie In Flanders Fields. Take up our quarrel with the foe: to you from failing hands we throw the torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die we shall not sleep, though poppies grow in Flanders Fields.

“In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen tussen de kruisen, rij aan rij die onze plek aangeven; en in de lucht vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder aan de grond. Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan beminden en werden bemind en nu liggen we in Vlaanderens velden Neem ons gevecht met de vijand weer op: Tot u gooien wij, met falende hand de toorts; aan u om haar hoog te houden Als gij breekt met ons die sterven zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen in Vlaanderens velden.”