Eén van de meest spraakmakende manieren is de zandloper. Die een verloop weergeeft door het wegvloeien van het zand uit het bovenste magazijn naar het onderste. 

Waarvan het reusachtige tijdswiel in Budapast een mooi voorbeeld is en jaarlijks het einde van het nieuwe jaar weet aan te geven.

Naast een manier om de tijd te meten staat het ook voor het heden door het midden te houden tussen het heden en het verleden, waardoor het als een symbool voor tijd geld. En de vluchtigheid van het menselijke bestaan weergeeft.

Net daarom verwerkten piraten dit soms in hun vlaggen, met de bedoeling om hun slachtoffers schrik aan te jagen. Terwijl het in Engeland in grafzerken werd geplaatst en op grafstenen. En stond het in de alchemie als het symbool voor uur.

En wierook klok die van geur verandert naar mate de tijd verloopt. Een Chinese manier om de tijd te meten die voor het eerst in de Song Dynastie (960-1279) opdook.

Waarbij speciaal hiervoor gemaakte wierook stokjes gebruikt. Door ze aan de hand van bekende verbrandingsproducten te ijken zodat minuten, uren en dagen herkenbaar worden.

Een olielamp klok gaf dan weer de voorbijgegane tijd aan door de, meestal walvis, olie voorraad op te branden. Waar in het Odyssey van de epische gedichtschrijver Homer melding van gemaakt wordt. En zich vanuit de Myceense civilizatie verspreid zou hebben.

Een vergelijkbare methode werd voor de kaars klok gebruikt door het aanbrengen van markeringen op de kaars. Dat net als de olielamp het voordeel heeft om 's avonds de tijd te kunnen weergeven.

De eerste zonnewijzers waren in 3500 VC te zien in de vorm van obelisken. Waarnee er zich schaduw klokken ontwikkelden zoals we ze nu kennen uit de Egytpische en Babylonische astronomie. Waarbij de plaats van de schaduw het uur aangeeft dankzij de rotatie van de Aarde om de Zon.





Nachtelijke instrumenten, zoals de Astrolabium, hielpen om de tijd 's avonds te bepalen door zich te oriënteren op een welbepaalde ster. Een uitvinding uit de Griekse wereld dat aan Hipparchus toegeschreven word.



Water klokken bestaan in tal van vormen. En werd in de oudheid door vele landen gebruikt. En manueel moesten worden bijgevuld, waardoor het erg arbeidsintensieve manier is. Een probleem dat uiteindelijk door een Koreaanse ingenieur opgelost werd door het proces te automatiseren.


Een heel andere manier is de stoomklok. Die door de Engelse ingenieur John Inshaw in het leven werd geroepen om de diverse mogelijkheden van stoomkracht aan te tonen.


De meeste van die instrumenten worden nu nog steeds gemaakt zei het in een traditionelere of een modernere uitvoering. (afbeeldingen 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8)