Drie koooningen, drie koooningen,

geef mij nen nieuwen (h)oed.

Mijnen ouwen is verslee-eeten,

mijn moeder mag 't nie wee-eeten.

Mijn vader heeft het geld,

op de rooster geteld. (eindstrofe in Vlaanderen)

op de toonbank neergeteld. (eindstrofe in Nederland)

Als beloning voor het zingen van het bovenstaande driekoningen lied krijgen de, van deur tot deur gaande zangers, of eten of snoep of geld. Een gebruik dat afstamt van heidense offermalen.

Net als bij het plaatsen van een boon in een koek of taart. Een beloning die twaalf nachten, na de nieuwjaarsfeesten, van vasten als beloning werd gegeten. En meteen ook het einde van die periode aangave.

Terwijl het in de vierde eeuw oorspronkelijk bedoeld was om de verschijning van Christus te vieren. Waar de naam van de dag met epiphaneia, het Grieks voor verschijning, naar verwijst. Maar omdat de Kerk die dag al op 25 december viert worden enkel de wijzen op 6 januari herdacht.


Meteen ook de reden waarom er bij de koningsbrief variant twee witte en één bruine boon verstopt werden. Maar daar stopte het niet want de toevallige koningen mochten een hele hofhouding (raadsheer, rentmeester, secretaris, zanger, speelman, kok, portier, schenker, zot en zottin) uitkiezen. Door via speelkaarten of koningsbrieven de vermelde functies uit te delen.


Sommige van die tradities verdwijnen of evolueren, terwijl anderen in deze streken nooit echt gebruikelijk waren. Zoals bijvoorbeeld het in krijt plaatsen van "K † M † B †" boven op je huisdeur. Ter verwijzing naar de koningen en de heilige drievuldigheid. Net als het plaatsen van de letters CMB (Christus Mansionem Benedicat) dat voor "moge Christus dit huis zegenen" staat. (via wikipedia en het oude kinderboek, afbeelding 1,2)