Eer er GPS systemen werden uitgevonden werd de weg van en naar verschillende plaatsen vaak mondeling of aan de hand van steeds beter wordende kaarten gevonden.  Maar die waren niet altijd even handig om je weg mee terug te vinden. Daarom bedacht iemand in 1920 een soort van draagbaar navigatiesysteem.

Met de bedoeling om het de automobilist te vergemakkelijken om op zijn bestemming te geraken door op een klein rolletje papiertje aanwijzingen en kaarten, specifiek voor dat traject, op een soort van polshorloge te plaatsen.


Dat ook in een grotere versie voor de wagen bestond en zichzelf naargelang de vordering op de weg zou voortbewogen hebben.  Hetgeen best mogelijk is indien het rekening hield met de schaal verhouding en de gemiddelde snelheid.  Zonder dat het moest rekening houden met opstoppingen of druk verkeer.

Maar de uitvinding werd door onvoldoende bestuurders, er waren er dan ook nog niet zoveel, gekocht en werd uiteindelijk geen succes. Dankzij verzamelaars als Maurice Collins bleef dit stukje erfgoed echter wel bewaard. Zodat de Engelse krant de Daily Mail op een tentoonstelling van een vijftigtal gadgets in het British Library Business and Intellectual Property Centre er een artikel over kon schrijven.

Meer en andere gadgets uit zijn collectie van 1400 stuks heeft de verzamelaar in het boek "Eccentric Contraptions and amazing gadgets, gizmos and thingamabobs" neergepend.