Het oprichten van de eerste versierde kerstboom kan terug getraceerd worden tot Lijfland (het huidig Letland en Estland) en Noord-Duitsland. In het bijzonder in Riga, dat dit jaar de 500ste verjaardag van de eerste boom viert. En waar het "Broederschap van de zwarthoofden" een zetel had.

Een genootschap dat het doel had om jonge ongehuwde (meestal Duitse) kooplieden te verenigen voordat ze tot de Grote Gilde werden aanvaard. Dat vele jonge kooplieden en scheepskapiteins tot zijn leden telde.

De naam van de vereniging en hun embleem verwijst naar de gekozen patroonheilige en beschermheer. Namelijk de heilige Maurice, een zwarte officier van het Thebaanse legioen.


Een eenheid uit het Romeinse leger dat uit Koptische Christenen bestond en voor hun geloof werden afgeslacht. Omdat ze weigerden menselijke offers te brengen aan heidense goden en hun geloofsgenoten uit te moorden.

Op de kortste dag van het jaar hadden ze de gewoonte om het bos in te gaan en de grootste dennenboom te zoeken die ze konden vinden. Die ze daarna, volgens oude tradities, aan de oevers van de Westelijke Dvina rivier in brand staken.

De boom die ze toen vonden was enorm groot en toen ze ermee terugkwamen bleek deze te groot te zijn, waardoor hij de omliggende gebouwen en mensen zou kunnen bedreigen. Niet goed wetende wat ze hier konden aan doen lieten ze de boom achter en gingen de zaak bespreken. Iets dat tot ver in de namiddag duurde.

Ondertussen hadden lokale kinderen de boom gevonden. Die erg verbaasd waren over hoe zo’n boom daar terecht was geraakt en al gauw waren ze het eens dat dit een speciale boom moest zijn. Daarom begonnen ze enthousiast de boom te versieren met alles wat ze konden vinden.


Zoals ondermeer noten, appels, bessen, bloemen en de garen van hun handschoenen. Toen de avond begon te vallen zegden ze vaarwel aan de boom en liepen naar huis om er het verhaal te vertellen.

Net voor het vallen van de avond onderbraken de “zwarthoofden” hun vergadering zonder tot een besluit gekomen te zijn. Een van de handelaars kwam op zijn terugweg langs de plaats waar zojuist de kinderen waren geweest en zag de transformatie van de boom. Die een zilveren schijn meekregen door de weerkaatsing van het maanlicht.

De man wist al gauw dat hij dit aan zijn collega’s moest vertellen. Nadat ze dit zagen waren ze zo verbaasd dat ze besloten de boom in het stadscentrum op te stellen alsof hij terug in het bos stond. En deze verder te versieren met oa. linten en speeltjes.


Toen ze hiermee bezig waren kwamen mensen verbaasd uit hun huis. En het verhaal ging de ronde dat de boom zich op miraculeuze wijze zelf had omgetoverd. Het duurde niet lang of het gerucht verspreide zich over de hele stad en kwamen met versieringen aangelopen.

Waarop één van de handelaars zei “Dit is een kerstboom, een geschenk dat we zouden moeten gebruiken om mekaar vreugde te brengen met kerstmis.”

Een positieve boodschap die tijdens de eerste wereld oorlog rond de kerstperiode van 1914 de vele onofficiële staakt het vuren akkoorden zou kunnen helpen inspireren. Ook al broeide de notitie van “leven en laten leven” er al heel wat vroeger. (via Wikipedia, Baltic Review, afbeelding 1,2,3,4,5)