Mark Grist is een Britse dichter en rapper die met ‘Girls who Read’ uitlegt waarom hij van lezende vrouwen houd.

Open-Dyslexic is een open source font dat mensen met dyslexie vlotter helpt teksten te lezen. Door het onderste van de karakters te verzwaren is het verstand van de lezer namelijk minder snel tot niet geneigd deze om te draaien of te verplaatsen.

Een initiatief van Abelardo Gonzalez, een mobiele app ontwerper. Als een alternatief voor de erg dure bestaande versies. Dankzij de open source gemeenschap is dit ondertussen beschikbaar geworden voor tekst verwerkers, e-book lezers, Android toestellen en ga zo maar door.

Iets dat ondertussen ook door Instapaper wordt aangeboden nu als standaard text formaat. Ook Sony, Amazon en Google overwegen dit font te integreren in hun diensten. (via BBC)

Om mensen die een boek gekocht hebben te dwingen om er systematisch de nodige tijd voor vrij te maken bedacht de Argentijnse uitgever Eterna Cadencia een nieuw soort boek. Met name een waarvan de inkt licht en lucht gevoelig is. Zodat je, eenmaal het boek geopend is, verplicht bent om het binnen de twee maanden te lezen.

Doe je dat niet verdwijnt de inhoud. De bedoeling is dat hierdoor meer gekochte boeken ook daadwerkelijk gelezen worden. Zodat beginnende auteurs wiens inhoud gewaardeerd wordt een nieuw boek kan schrijven. (via laughing squid)

Staples.com maakte een web toepassing die je toelaat om leessnelheid op te meten. Waarna ze voor jou uitrekenen hoeveel tijd je zou spenderen bij het uitlezen van een aantal boeken. Een concept dat kan herwerkt worden om aan de hand van je snelheid aangepaste suggesties te krijgen. (via presurfer)

Wellicht is de foto, waar de jongen op een buffel een boek aan het lezen is ergens in Azië, genomen door National Geographic. Daar de stijl veel weg heeft van eerdere soortgelijke beelden van hen.

Een beeld dat er uitziet als een sfeervolle promotionele poster. Die je misschien ook zou kunnen verkrijgen als je je gebruikers vraagt om een foto te nemen van wanneer ze met een boek op reis gaan.

Al zijn er ook veel bestaande beelden waar iets mee gedaan kan worden. Een kleine greep uit een snelle zoek actie leverde bijvoorbeeld drie Hongaarse jongens uit 1915, hoe een boek zijn hart kan tonen, een ingegraven lezer, een mozaïk (Faces Of Flower Avenue) en een schilderij van een vrouw die aan de rand van een rivier leest op. (via arbroath)

Je kan heel wat afleiden van hoe een persoon zich gedraagt.  Zeker aan de min of meer compulsieve gezichtsuitdrukkingen en oog bewegingen.  Zo mag je gerust zeggen dat de afbeelding hierboven, uit de tv-reeks "Who Wants to Be a Millionaire?", boekdelen spreekt.  Zolang je de tekens kan herkennen.

1. Recht voor je uitkijken : wanneer je geen moeite doet om de informatie te analyseren.
2. Naar rechtsboven kijken : bij het luisteren probeer je de informatie te koppelen aan een recente ervaring of wat de logica achter de gegeven informatie is.
3. Naar linksboven kijken : bij het beoordelen van de informatie op een emotionele basis.
4. Neerslaande ogen : als je geconcentreerd bent op wat er gezegd wordt of op iets anders.
5. Afdwalende ogen : als je niet geïnteresseerd bent.
6. Naar omhoog kijkend : is het analyseren of het gehoorde verhaal geloofwaardig is.
7. Staren : je interesse bevestigd, tenzij je nooit even wegkijkt.  Want dan komt het vaak intimiderend over.  Maar kan ook een geforceerde manier zijn om geloofwaardig over te komen wanneer je liegt.
8. Vermijden van oogcontact : uit schaamte of wanneer je aan het liegen bent.
9. Knipogen : enkel, dubbel, tegelijkertijd of in een bepaald ritme.
10. Wenen naar gelang de situatie en emotie.

Enkele vaardigheden die je via deze proeven kan leren herkennen en testen.  Die altijd van pas kunnen komen om beter non-verbale communicatie aan de hand van gelaatsuidrukking te kunnen doorgronden.

Voor diegene die het zich zouden afvragen, het antwoord op de vraag in de afbeelding is "C : Hafnarfjorour".  Reykjavic en Kopavogur liggen namelijk net iets hoger dan het antwoord.  Terwijl Fjarðabyggð aan de andere kant van het eiland en de vulkaan Eyjafjallajökull ligt.

De Nederlandse spoorwegen voeren via dit kort stukje tekst aan de achterkant van bussen promotie.  Een leuke manier om zowel promotie voor de trein als voor het lezen te voeren.

The rope around her wrists dug deeper into her skin with every attempt she made to free herself. She stopped, covered in cold sweat, her wrists shredded. She heard the girls laughing on the other side of the wall.

If only she could make them hear her, but that filthy rag in her mouth would smother any cry. Besides, everything was drowned out by the overly enthusiastic sports commentator on the TV in the corner.

She stared around the room and tried to discover a way out, but the dark was thick and impenetrable. It could never be long before he'd be back to continue his interrogation. How long could she keep on telling him she knew nothing of Sara's hiding place? 

 Stumbling sounds, the doorknob moved. The yellow light from the hall lashed into the room and showed his silhouette in the doorway. This was her only chance to get out. In a sudden outburst htat contained all her anger, she stormed at the door, still bound to her chair.

If you've had the time to read this story this far, you'd better try the train sometime. Dutch Railways. Come along.

Dankzij Edwin Mijnsbergen kwam ik text 2.0 tegen. Een initiatief dat je helpt om je leeservaring en gedrag op digitale toestellen beter op mekaar af te stemmen. Waarbij geluiden, afbeeldingen en andere effecten geactiveerd kunnen worden door je leespositie.

Iets dat het via een detectie systeem weet te bepalen. Zo kan het de tekst gaan uitdunnen als het vaststelt dat je de tekst summier overloopt. Maar het bied evengoed de mogelijkheid om onduidelijke woorden te verklaren of hun context via bijvoorbeeld Wikipedia op te halen.

Een concept dat je grotendeels in "iPad Alice", dat je in het filmpje hieronder kan zien, gebruikt wordt. Dat je voor deze "uitvergrote PDA" kan downloaden in de "app store". Al gebeurd alle interactie hier na een interpretatie door de gebruiker ipv. omgekeerd.

Het is met andere woorden een technologie die al haar eerste stappen heeft weten te zetten dankzij de geïntegreerde evenwicht sensoren die het mogelijk maakten om er tal van nieuwe toepassingen op te bedenken.

Een weg die nu ook stapsgewijs door de sensoren voor deze interactie zullen doorlopen worden.  Wie weet leid dit wel tot een dubbele camera op draagbare toestellen.  Het versterkt in elk geval de trend dat ook het bestaande aanbod aan informatie evolueert dankzij zulke mogelijkheden.

"Target Audience" inspired by "For Dummies" books

Woot is een site die dagdagelijks met een interessant geprijsd product op de proppen komt. Net zoals het bij ons gekendere iBood doet. Met dat verschil dat zij deze formule voor meer dan enkel elektronische apparatuur hebben toegepast.

I can read your Heart

"Hapiness in bed" is een product dat gemaakt is voor de mensen die frequent in bed lezen. Door het laken te voorzien van een paar mouwen die bijna je hele arm omhullen. Bijna, want om je bladzijden te kunnen omdraaien is de top van de wijsvingers weggelaten.

Kortom, een handig deken om je leesdrift niet door de koude van de kamer te laten stoppen.  Voorlopig kan het nog nergens gekocht worden, maar volgens de site zou dat niet lang meer moeten duren.  (via)

The New Zealand Book Council vroeg aan Colenso BBDO en Andersen M Studio om een filmpje te maken rond de slagzin "where books come to life". Het doel van de vereniging is namelijk om het lezen bij Nieuw-Zeelanders te promoten. Evenals het in de spotlight zetten van lokale schrijvers, verhalen en zienswijzen.  Vandaar ook de keuze voor Maurice Gee en zijn boek "Going West".

Een mooie manier om leespromotie te voeren.  Al vind ik het wel wat jammer dat er kortfilmpjes gebruikt worden, maar dat er niets rond kortverhalen wordt gedaan.  Want als je niet (meer) gewoon bent van een boek te lezen, kan je al snel afgeschrikt geraken door het volume aan bladzijden eer je aan het einde bent aanbeland.

On-line zijn zulke kortverhalen althans vrij eenvoudig terug te vinden bij bijvoorbeeld Blanco Regel en Radio 1.  Net als kortfilm festivals en radioboeken, maar die niet echt ergens in een gebundeld overzicht terug te vinden zijn.  Kortom voldoende materiaal om zelf mee aan de slag te gaan.  (via)

Een onderzoek van psychologen aan de universiteit van Cambridge, op zo'n 57 volwassenen, wist het belang van een goede nachtrust voor het opnemen van woordenschat aan te tonen.  Door net voor het slapen enkele nieuwe, maar totaal fictieve, woorden aan de vrijwilligers te laten horen.  Die de onderzoekers de volgende morgen via tests opvroegen.  Die de proefpersonen even vlot wisten te herinneren als woorden die ze reeds voor het onderzoek kenden.

Dankzij hersenscans kon er een 16-tal vrijwilligers activiteit worden vastgesteld in de hippocampus, een hersendeel dat betrokken wordt bij het aanmaken van nieuwe herinneringen, worden vastgesteld bij het voorlezen van de nieuwe woorden.  Na de slaap van alle deelnemers kon er ook vastgesteld worden dat hun neocortex,  hersengedeelte dat betrokken is bij gedachten en taal, sterk geactiveerd was.

Een leerproces dat pas in werking zou treden in de laatste fase van de slaap, beter bekend als de "slow-wave" slaap.  Waardoor een nachtrust dat niet in dat stadium kan komen door tijdsgebrek wellicht ook niet zal overgaan tot het opslaan van woorden die je tijdens de dag hebt geleerd.

Iets dat ik zelf ook al heb mogen ervaren zovele jaren terug.  Ik moest toen namelijk het gedicht Jantje zag pruimen hangen tegen de volgende morgen kunnen voordragen.   Maar ik slaagde er maar niet in om dit vanbuiten te leren.   Mijn vader raade mij toen aan om te gaan slapen en dat ik het de volgende ochtend wel zou lukken.   Wonder boven wonder bleek ik het de volgende morgend inderdaad van buiten te kennen.

Het is dan ook een goede motivator om ouders van jonge kinderen net voor het slapen gaan nog een verhaaltje (of meerdere) voor te laten lezen.  (via Knack, zie ook Telegraph)

Bijna een half jaar geleden schreef de New York Times een artikel over de evolutie van het lezen.  Waarbij het leesgedrag van een doorsnee Amerikaanse familie wordt geobserveerd.

Hierbij viel het vooral op dat de kinderen in contrast met hun ouders gemakkelijker de stap zetten naar de digitale versie van media, op het internet, door middel van allerhande elektronische toestellen.   Hetgeen erg contrasteert met de fysieke kranten, tijdschriften en boeken die hun ouders lezen.

Maar heel wat meer mogelijkheden bieden om meer uit het bericht te halen door de nabijheid van tal van andere diensten.  Je kan ook heel wat sneller tussen verschillende bronnen surfen dan dat je dat met de klassieke vormen van die media kan doen.


Samen met heel wat andere mogelijkheden tot recreatie, communicatie en het zelf aanmaken van content.  Al blijven sommige media, zoals het papieren boek, momenteel nog steeds geschikter voor het lezen van fictie.  Of dit blijft duren zal wellicht afhankelijk zijn van hoe goed de digitale variant de fysieke zal kunnen emuleren.

Opmerkelijk is ook dat door de mogelijkheden van het digitaal lezen heel wat meer mensen terug zijn beginnen lezen.  Niet dat je dat bij het teletekst lezen ook niet kon, maar dat was een minder prominente activiteit bij het tv kijken.

Er is dus wel degelijk een evolutie naar een meer persoonlijke wijze van interactie met de media en de inhoud die jou aanbelangt.  Het is dan ook belangrijk om hier de nodige media vaardigheden voor te hebben en blijvend geprikkeld te worden over allerlei vernieuwingen hierover.

Zou dat geen onderdeel van de dagelijkse werking van openbare bibliotheken kunnen worden?