Na heel wat nieuwe versieringen groeiden er, zoals eerder vermeld, steeds meer nieuwe tradities rond de boom. Dankzij die stijgende populariteit ontstond in 1819 het bekende liedje "O Tannenbaum", bij ons beter bekend als “o dennenboom”.

Een tragisch Duits liefdeslied, waarin de spar de betrouwbaarheid tegenover de ontrouwe minnaar symboliseert. Geïnspireerd op het 16e eeuws volksliedje "Ach Tannenbaum" of "och spar".

Pas nadat het in 1824 herschreven werd ging het als een kerstlied tellen. Dat in het Nederlands de naam van de, volgens overlevering, oorspronkelijke boom heeft meegekregen. Al dan niet met de bedoeling om de tekst vlotter te kunnen zingen.

Om twintig jaar later op te duiken in het sprookje “de dennenboom” van Hans Christian Andersen. Met het verhaal van een zilverspar die onder meer schrik heeft om op te groeien. Waardoor hij niet kan genieten van in het moment te leven.

Terwijl de hele traditie van kerstmis te vieren met een kerstboom reeds in de 18e eeuw in het VK werd binnengebracht door aangetrouwde koningen van het keurvorstendom Hannover.

Maar pas in 1846 geraakte dit echt ingeburgerd nadat een foto, van de toen erg populaire, koningin Victoria en prins Albert naast een versierde kerstboom in een krant verscheen.

Waarna het zich via de voormalige en toenmalige Britse gebieden ging verspreiden. Om systematisch te groeien en zich, door het gebruik van aparte kleuren en thema’s, moeiteloos aan de diverse landen aan te passen. (via wikipedia en afbeelding 1, 2, 3)