Vroege schrift systemen, zoals de Egyptische hierogliefen en het Mesopotamische spijkerschrift, vergen een kennis van honderden tekens en de daarmee verbonden regels.

van links naar rechts Latijns, Grieks,  Foenicisch, Hebreeuws, Arabisch

De alfabetische systemen daarentegen gebruiken minder dan 30 tekens en gebruiken redelijk eenvoudige regels die geassocieerd zijn met geluiden.

Waardoor het aanleren van de vaardigheden om te kunnen lezen en schrijven niet langer exclusief aan hogere klasses voorbehouden bleef. En die er uiteindelijk voor zorgde dat de meeste mensen deze vaardigheden kenden.

Het woord alfabet zelf komt van het Latijnse Alphabetum, dat dan weer van het Griekse Alphabetos komt. Wat van Alpha naar Beta betekent, de eerste twee letters in dat alfabet. Dat op zijn beurt van het Foenicisch komt en voor os en huis staat.

In 2700 VC hadden de Oude Egyptenaren reeds een vereenvoudigd systeem waarin slechts 22 hierogliefen zaten die dienst deden voor de individuele klanken in hun taal.  Met een 23ste teken voor gramatica en leenwoorden.

Maar dat enkel als alfabet werd gebruikt om vreemde namen over te nemen. Waarvoor, door de sterke culturele traditie van het Egyptische schrift, toen nog steeds beelden werden gebruikt.

Het eerste zuiver alfabetisch script is dan ook pas in 1850 VC ontwikkeld. Vermoedelijk gebeurde dat in Serabit el-Khadim, waar heel wat verschillende talen werden gesproken en voor een heuse taalmix zorgde.

Waarin de meestal Egyptische symbolen andere waarden meekregen. En zich vijf eeuwen later over het noorden verspreide. Waarvan de Latijnse uitwerking momenteel het frequentst gebruikt wordt.  (via)

van links naar rechts Hierogliefen, Proto-Sinaitisch,  Foenicisch en Hebreuws, vroeg Grieks, Grieks, Latijns