Dankzij het BBC4 programma "The Beauty of Maps" leerde ik iets meer over een bijzonder soort kaarten. Die zich tussen de vier miljoen stuks tellende collectie van de "British Library" bevind.

Met name de "mappa mundi", hetgeen de Latijnse term voor wereldkaarten is. Die niet bedoeld zijn voor navigatie, maar als illustratie en bewaringsmiddel van de toenmalige kennis. Waarin onder meer klimaat zones en door de Romeinen en hun middeleeuwse opvolgers gekende land massa's.

Hoe groter zulke kaarten waren hoe meer bijkomende informatie ze bevatten. Zoals de windstreken, verre buitenlanden, Bijbelse verhalen, geschiedenis, mythologie, flora, fauna en exotische rassen.

Nadat de "portolan" kaarten, in het midden van de middeleeuwen, ontwikkeld werden verloren de mappa mundi aan belang. Eén van de laatst gemaaktezal wellicht de Fra Mauro uit 1459 zijn. De nieuwe kaarten waren, in vergelijking, extreem accuraat en deden dienst om doorheen de Middellandse zee te navigeren. Om vervolgens terug vertrouwd te geraken met de werken van de Oud Griekse geleerden. (via Wikipedia en Flickr beeld)