Zaterdag en zondag vormen samen het weekend, waarbij vooral de zondag als een rustdag bekend staat. Een gebruik dat teruggaat naar Sol Invictus. De officiële zonnegod van het Romeinse Rijk waar keizer Constantijn op 7 maart 321 de "dies solis" of dagen van de zon voor decreteerde.

Hetgeen er op neerkwam dat magistraten en mensen die in de steden woonden op die dagen (zaterdag en zondag) moesten rusten en hun winkels gesloten hielden. Mensen die op het platteland woonden en met landbouw bezig waren mochten wel verder werken als ze dat wensten. Omdat andere dagen vaak minder gunstig waren om te saaien en om op die manier "de gunst van de hemel" niet te verliezen.

Net als vele andere dingen werden deze dagen later gerecupereerd door de Christelijke religie. Een overgang dat nog steeds kan gezien worden in vroege Christelijke iconografie. Waarin Christus wordt afgebeeld met een zonnekroon of in de zonnestrijdwagen van Apollo of Helios.


Ook de verjaardagsdatum, die de heidenen aan de zon hadden toegekend, namelijk 25 december werd later overgenomen. Zo werd er vanaf de vierde eeuw, bij de uitwerking van een kerkelijke kalender, door de kerk voor gekozen om als geboortedatum van Christus uit te roepen.

Een keuze die, volgens sommigen, louter gemotiveerd zou zijn vanwege het kosmische symbolisme.  Waar de kortste dag van het jaar, net als voor de heidense gebruiken waar ze weet van hadden, zich het best toe leende. Terwijl anderen het toeschrijven als een manier van de jonge kerk om de hogepriester, keizer Constantijn zelf, te sussen. (via Wikipedia en mijn curieuze neus)