Alejandro de Antonio is een grafisch ontwerper en illustrator uit Madrid. Die voor het "Art Room" een project rond onconventionele materialen zijn keuze liet vallen op vinyl platen. Omdat dit formaat "de geschiedenis van menig belangrijke artiest heeft gedragen".

Waarbij hij ondermeer Jim Morrison, Paul McCaartney, Bob Marley, John Lennon, Jimi Hendrix, Mick Jagger, Notorious Big, Michael Jackson, Slash, Robert Smith, Bond en Bob Dylan aanhaalt. Terwijl anderen dan weer gebruik maken van de vrijgekomen gaten in de platen om er mee te gaan mixen.

Van links naar rechts en van boven naar beneden : Slash (Guns N' Roses),  Bob Dylan, Paul McCartney (The Beatles), Jim Morisson (The Doors), John Lennon (The Beatles), Jimi Hendrix, Bob Marley, Michael Jackson. Andere beelden kan je hier in hun catalogus zien. (cromoart & issuu via laughing squid met wikipedia)

Het mixen van verschillende stijlen zorgt vaak voor interessante combinaties. Zoals bijvoorbeeld in dit voorbeeld waar Sverre Indris de vijfde symfonie van Beethoven met Salsa muziek mengt. (via nothing to do with abroath)

Via Urlesque kwam ik op het liedje "El Lute" of "Gotta Go Home" van de Duitse groep Boney M. terecht. Dat met dit disco liedje het waargebeurde verhaal van "El Lute" verhaalt. Een Spaanse gevangene aan wie de groep de gouden plaat, die ze met de verkoop van de single hadden verdiend, gaven.

Tot "Duck Sauce" het deze maand herwerkte tot het liedje "Barbra Streisand". Waarvan de groepsnaam verwijst naar een doorzichtige oranje vloeistof met zowel zoete als zure smaken die in Chinees Amerikaanse restaurants gebruikt worden.  En door zijn eerste plaats in de ultratop ondertussen ook in België bekend is.

Maar ook opnieuw aan de problematiek rond samplen en mixen uit de documentaire "copyright criminals" doet denken.  Waarbij dit fragment de verschillende zienswijzen goed weet weer te geven.

Als je aan een telefoonboek denkt dan zie je bijna automatisch een lijvige witte of gele gids. Phonebook bewijst dat het ook anders kan.  Door een hybriede mix te maken tussen een boek en een iPhone. Waarbij de basis functionaliteiten van reeds aanwezige technologie gebruikt worden om het boek interactief te maken.

Die de mogelijkheid bied om zowel de digitale als de traditionele geletterdheid van jongsafaan te stimuleren.  Net als tal van andere mogelijke toepassingen.  Want zoals het gezegde gaat ... "There's an App For That".

Een toepassing die Takayuki in opdracht van de bedenkers van het concept, Mobile Art Lab, ontwierp. En die je ondertussen gratis van iTunes kan downloaden   Het boek zelf kan je langs de Japanse Amazon site bestellen.  (via)

YouTube Doubler is een site die het mogelijk maakt om twee YouTube filmpjes naast mekaar te bekijken.  De bedoeling daarvan is om zo één van beide filmpjes in een ander daglicht te zetten door er andere beelden of geluiden aan toe te voegen. Maar je kan het ook steeds voor andere doeleinden gebruiken, zoals bijvoorbeeld het vergelijken van filmpjes.  (via)

De romantische verhalen van Jane Austen, zoals "Sense and Sensibility" en "Pride and Prejudice", zijn wijdverspreide klassiekers die je ondertussen in het publiek domein kan terugvinden. Iets dat Seth Grahame-Smith herwerkte door er zombies te gaan bijschrijven. Waardoor het verhaal voor heel wat mensen terug aantrekkelijk om het te (her)lezen wordt.

In dezelfde stijl herwerkte Ben H. Winters het werk "Sense and Sensibility" door er zeemonsters bij te schrijven.  Waarvan je de uitgave ondertussen eveneens kan aankopen.

Waardoor het potentieel van het publiek domein nog is mooi in de verf wordt gezet.   Maar ook het remix concept dat zich tot nu toe voornamelijk in via muziek en film kenbaar maakte nu ook de boekwereld is binnengeslopen.  Wat wellicht menig creatief schrijven workshop zou beïnvloeden.  (via)

Over de tweede wereldoorlog werd al heel wat geschreven, maar muziale remixes van speeches kom je niet zo vaak tegen. Misschien is het net daarom dat de muzikant Michael Schmoyoho Gregory zich liet inspireren om één van de bekendere speeches van Winston Churchill, de toenmalige Britse premier, te gaan remixen.

Een interessante manier om je via een indirecte wijze te laten kennismaken met een stukje geschiedenis. Misschien wel een ideetje voor leerkrachten geschiedenis, die op YouTube nog heel wat meer oorspronkelijke beelden van toen kunnen terugvinden.  (via Neatorama)

De Israelische muzikant Kutiman heeft voor zijn nieuwe album niet enkel zijn inspiratie, maar ook zijn muziek uit YouTube filmpjes gehaald. Aan de hand van het materiaal van andere remixte hij zijn eigen liedjes. Het resultaat is een zevental nieuwe liedjes die je eveens op YouTube of op de site Thru-You kan terugvinden.

Een leuke manier die toont dat je materiaal publiekelijk beschikbaar stellen aanleiding kan geven tot geheel nieuwe werken.  De verwijzingen naar de gebruikte werken kan je trouwens terugvinden door op credits te klikken.  Zodat je zelf ook steeds een gelijkaardige poging kan wagen.