wichelroedes - vroeger en nu

Wichelroedes en de bijhorende bedoelingen zijn een onderdeel van ons collectief ergoed.  Waarbij het de bedoeling is om aan de hand van een roede (L- of Y-vormig) op zoek te gaan naar iets, traditioneel is dat water.  Maar dat was niet steeds het geval.

De opkomst van het fenomeen wordt voor de 13e eeuw geplaatst waarna het gebruikt werd om de wil van de goden te bepalen, de toekomst te voorspellen (wichelarij), schuldigen aan te wijzen bij rechtszaken en soortgelijke zaken.

Pas in de 15de eeuw gingen mijnwerkers uit het Duitse Harzgebied het gebruiken om erts te vinden.  Een gebruik dat ze een eeuw later met zich meenamen bij hun migratie naar het Britse vasteland.  Een gebruik dat de Engelsen enigsinds aanpasten door het vooral te gaan gebruiken om water te vinden.


Hoewel dit gebruik ook onder priesters wijd verspreid was werd het in 1659 door de jezuïet Gaspar Schott als een satanisch instrument bestempeld.  En verwerpt de inquisitie in 1701 het gebruik hiervan bij rechtszaken.  Dit zal blijven duren tot het einde van de 18de eeuw, waarbij het door de verlichte geesten opnieuw als een niet diabolisch instrument wordt geherintroduceerd.

In Duitsland en haar wijde omgeving werden wichelroedes ook gebruikt voor het opsporen van aardstralen.  Die door sommige alternatieve genezers gebruikt werden om stoorvelden in je omgeving op te sporen die de oorzaak van je ziekten zouden zijn.  Velden die ze vervolgens konden verhelpen door deze te ontstoren.  Iets dat je ook preventief kon doen door wichelaars advies te vragen bij bijvoorbeeld het plaatsen van je meubilair. 

De wetenschappelijke uitleg achter het fenomeen is dat de beweging van de wichelroede of pendel enkel afhangt van de verwachting van de wichelaar.  Die op zulke momenten gevoeliger zijn voor kleine, bijna onzichtbare, aanwijzingen uit hun omgeving of lichaamstaal van aanwezige personen.

Zo wordt er in India, die de gewoonte wellicht via zijn Britse koloniale verleden heeft meegekregen, zelfs met de blote hand gewichelt.  Je kan tegenwoordig, dankzij een ontwerp van Mike Thompson, er zelfs draadloze netwerken mee vinden.