beroepen van weleer (deel 1/3)

Er zijn heel wat beroepen die door de veranderende tijden zijn verdwenen. Daarom dan ook deze trilogie van verdwenen beroepen. Van boven naar onderen zie je een broodboer, een boter smokkelaar, een scharensleper, een voddeman, een veerman en een belleman.

De boter smokkelaar is niet onmiddellijk een officieel beroep, maar je zou je nu toch niemand meer kunnen voorstellen dat er nog iemand boter , zout of suiker zou gaan smokkelen.  Grenswachters wisten toen ook vrouwelijke smokkelaars te betrappen door hen tijdelijk vast te houden in een kantoorruimte.  Die ruimtes zijn  dan goed verwarmd waardoor de mogelijk aanwezige boter smelt en uit de rok ging gaan druppen.

Een voddenman of lorrenboer was iemand die oude kleren kwam opkopen, om ze vervolgens zelf door te verkopen voor hun fabricage.  Waarbij de stoffen per kilo werden verkocht aan de door de voddenman bepaalde prijs.  Maar die je nu gewoon naar de kringloop containers brengt.

Net zoals de scharensleper die evenaans van deur tot deur ging met zijn kar en gereedschap.  En sleepte hij je  messen, maar ook bijvoorbeeld je schaatsen.  Door het goedkoper worden van de te slepen materialen worden deze veel sneller vervangen dan herslepen.  Een beroep dat in de toekomst door zijn ecologische verdiensten een tweede leven zou kunnen krijgen.

Het beroep van veerman is één van die beroepen die deels verdwenen zijn.  Ik zeg deels omdat er nu vaak voldoende bruggen voorzien zijn en er nog enkel voor de langere oversteken nog boten gebruikt worden.  Maar voor het overzetten over een korte afstand met een zelf aangedreven voertuig zal je zo goed als zeker niet meer terugvinden.  Omdat je er eenvoudig weg ook niet meer kan van leven.

De belleman of stadsomroeper is dan weer de persoon die het nieuws van het dorp of de stad kwam verkondigen.  Maar ook de mededelingen van het stadsbestuur en de andere meegeleverde boodschappen, zoals aanbiedingen van middenstanders.

Een voorloper van de later populair wordende communicatie media als kranten, tv en uiteindelijk heel wat later ook het internet.  Op sommige plaatsen gebeurt dit nog wel, maar veel zijn er dat niet.  Wat wel enigszins jammer is want het is wel een leuke manier om aan community building te doen.

Opvallend is ook wel hoe het ecologisch verantwoorde proces er reeds toen inzat.  Al was dat dan vaak meer uit economische noodzaak het geval dan uit convictie.  Door gebruik te maken van duwkaren, bakfietsen, gewone fietsen, houten overzetboten, ed.  Maar ook door ervoor te zorgen dat er materialen hergebruikt konden worden.  Door ze opnieuw te slijpen of door ze via de voddenman terug naar de fabriek te sturen.

Sommige principes zijn dan toch niet zo nieuw, maar de motivatie waarom we ze doen dan weer wel.